W tym roku przypada 80 rocznica utworzenia Armii Krajowej. Była to jedna z największych i najlepiej zorganizowanych konspiracyjnych organizacji wojskowych z własnymi oddziałami zbrojnymi w Europie, walczącej z niemieckim okupantem.

     Armia Krajowa stanowiła integralną część Sił Zbrojnych RP. Była podporządkowana Naczelnemu Wodzowi i Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Korzenie Armii Krajowej sięgają utworzonej 27 września 1939 r. konspiracyjnej organizacji Służba Zwycięstwu Polski (SZP). Stała się ona zalążkiem rozbudowanego później Państwa Podziemnego. SZP została przekształcona w 1940 r. w Związek Walki Zbrojnej (ZWZ), a ten następnie w AK.

     To ostatnie przemianowanie było ważnym aktem politycznym. Miało dobitnie pokazać, że w Polsce cały czas toczy się walka, prowadzone są działania dywersyjne i trwają przygotowania do powstania powszechnego w razie powstania korzystnej sytuacji na froncie. Pokazania, że działania AK są istotnym wkładem w działania zbrojne koalicji antyhitlerowskiej.

     Przemianowanie ZWZ na Armię Krajową w 1942 roku miało również wymiar symboliczny. Pokazywało, że Polskie Siły Zbrojne składają się z trzech części: Armii Polskiej na Zachodzie, Armii Polskiej w ZSRS i Armii Krajowej. Ta ostatnia prowadziła wtedy najintensywniejszą walkę zbrojną. Kolejnym powodem zmiany nazwy była potrzeba scalania wszystkich konspiracyjnych sił zbrojnych w Polsce. W okupowanym kraju powstawały liczne organizacje podziemne, tworzone przez ugrupowania polityczne, jak i organizacje społeczne czy wreszcie samych żołnierzy. Aby podkreślić apolityczność konspiracji, przestała ona być Związkiem, a stała się Armią Krajową będącą częścią Polskich Sił Zbrojnych, walczących o niepodległość Ojczyzny.